اللهمّ اجْعَل سَعْیی فیهِ مَشْکوراً و ذَنْبی فیهِ مَغْفوراً و عَملی فیهِ مَقْبولاً و عَیْبی فیهِ مَسْتوراً یا أسْمَعِ السّامعین.
در این دعا از خدا چهار تقاضا داریم؛ سعی ما مشکور، گناهان ما  آمرزیده و عمل ما  مورد قبول بوده و عیوب و نقص های
ما پوشیده بماند.«سعی» همان تلاش پرشتابی است که انسان  در کارهای هدفمند انجام می دهد  حرکت پرشتاب و هدفمند حاجیان بین دو کوه صفا و مروه را هم سعی گویند.
هر کار خوبی که انجام می‌دهیم ممکن است در معرض آفت قرار گیرد. روزه داریم، گرسنگی و تشنگی می‌کشیم، اما ممکن است برای عدم رعایت یک اصل این تلاش و کار ما آسیب ببیند. اگرکارمان هدفمند و همراه خلوص و صداقت باشد، رنگ خدایی می گیرد و جاودانه و مشکور می‌شود. 
در فراز دیگر از خدا می‌خواهیم گناه ما را ببخشد. گناه آفت بزرگی است که هم دنیا و هم آخرت را می‌سوزاند. چون نافرمانی خداست سبب دوری انسان از رحمت حق می‌شود. 
گناهان اگر بخشیده نشوند، کار موفقی نخواهیم داشت از این رو طلب بخشش گناه داریم وقتی این دعا را کردیم به سمت آن باید حرکت کنیم؛ یعنی اسباب و عوامل بخشش را فراهم کنیم و توبه کنیم و از گناه بپرهیزیم.
در فراز سوم درخواست قبولی عمل را داریم. باید از خدا استمداد کنیم که عمل ما را بپذیرد. انجام عمل یک حرف است، قبولی آن حرفی دیگر است. خیلی‌ها عملی را انجام می‌دهند، اما شرایط پذیرش آن را پدید نمی‌آورند. اگر فرد کارش خداپسندانه و از روی تقوا باشد، از کفر و اکراه به دور باشد این عمل مورد قبول واقع می‌شود.در فراز پایانی هم 
می گوییم خدایا عیب مرا بپوشان. اگر می‌خواهیم چنان باشد بایدعیب‌پوش دیگران باشیم. اسرار دیگران را حفظ کنیم. کسی را سرافکنده و شرمسار و تخریب نکنیم. اگر چنین عیب‌پوشی کردیم در مقابل خدا نیز پرده‌پوشی می‌کند.