​​​​​​​زمان‏های گذشته غير از حال بود. آن وقت‏ها مردم نزديک مسجد خانه‏ می‏گرفتند كه صدای اذان در خانه‏شان بپيچد. می‏گفتند اين ميمنت دارد. البته روايت هم داريم رحمت خدا بر آن خانه‏ای كه صدای اذان در آن بپيچد، نازل می‏شود. متأسفانه بعدها مردم رو به دنيا كردند و خانه‏های نزديک مسجد را فروختند و رفتند بالای شهر، گفتند اين خانه‏ها به درد ما نمی‏خورد. صدای اذان مسجد نمی‏گذارد صبح بخوابيم! كم‏كم بدتر شدند و به كلانتری شكايت كردند كه صدای اذان نمی‏گذارد بخوابيم! آن وقت ببينيد وضعيت چگونه شده است؟!
رفقا! به اندازه‌ای كه شما به دستورات پروردگار اهميت بدهيد، از عالم غيب هم به شما اهميت خواهند داد. چقدر به قوانين شارع اهميت داده‏ای تا ارزش تو در نظر پروردگار زياد باشد؟
در قهوه‏خانه يک نفر يک نعلبكی شكست، گفتم: آقاجان! يک نعلبكی بخر و به جای آن بگذاركه اگر امشب مرگ به سراغت آمد، بدهكار نباشی. گفت: حالا ما بميريم و يک نعلبكی بدهكار باشيم چه ضرری دارد؟!
يک شخصی از پادشاهی گذشت. ديد اگر بخواهد غذا بخورد، بايد اول فدايی‏ها از آن بخورند تا مسموم نباشد، بعد پادشاه بخورد. گفت: اين چه كاری است؟ سپس با يک دوربين قوی مشغول نگاه كردن به بيرون قصر بود، يک حمال باربر را ديد كه سفره‏ خود را پهن كرد و قدری نان خشک را در آب زد و خورد و بعد هم تكيه داد و خوابيد. پادشاه گفت: مرده شور اين پادشاهی را ببرد! اين را گفت و پادشاهی را رها كرد.
يكی گفت: اين خيلی فوق‏العاده است، اما بالاتر از اين شخص، آن كسی است كه در انطاكيه يک سوزن از شخصی برای دوختن لباسش گرفته بود، فراموش كرد سوزن را به صاحبش بدهد، وقتی به وطن خود رسيد، برای پس دادن سوزن دوباره به شهر انطاكيه برگشت!
ببين چقدر مشكل است!
یک نکته دیگر هم بگویم؛ اميرمؤمنان(ع) می‏فرمايد: «تجهزوا رحمكم الله فقد نودي فيكم بالرحيل»؛ آماده شويد كه بانگ عبور از اين دنيا در ميان شما زده شده است.وقتی خودتان را محاسبه می‏كنيد، اين حديث را به صفحه دلتان بنويسيد كه حضرت فرمود: «من‏حاسب نفسه وقف علی‏عيوبه» یعنی هر كس نفس خود را محاسبه كند، پروردگار عزيز او را بر عيوبش مطلع می‏كند. ديگر لازم نيست پيش من بيايی و بگويی من چگونه آدمی هستم؟ پروردگار عيوبت را به تو نشان می‏دهد.