آیت‌الله سیداحمد علم‌الهدی:
بشارت‌های قرآن به وجود اقدس امام زمان(عج)
خدای سبحان در قرآن کریم که کتاب هدایت است، مطالبی را بیان فرموده که آگاهی از آن‌ها در وصول انسان به سرنوشت سعادتمندانه نقش بسزایی دارد و در برخی موارد با قدرت عقل و بینش‌های فکری انسانی قابل فهم و درک نیست. نظیر حوادث مربوط به مرگ و عوالم پیش روی انسان‌ها تا قیامت و پس از آن.
از دیگر حوادث مهمی که اطلاع از آن پیوسته برای بشر اهمیت داشته و دارد آگاهی از وضعیت آینده جهان است. اینکه آیا همیشه قدرتمندان و زورمداران بر ضعیفان و محرومان مسلط خواهند بود یا زمانی خواهد رسید که حاکمیت عدل در همه جا گسترده خواهد شد و در جریان زندگی مادی بشر اصلاح سراسری رخ خواهد نمود؟ اگر بناست چنین روزی فرا برسد وظیفه بشر برای نزدیک کردن آن زمان چیست؟
پاسخ به این پرسش‌ها در ایجاد روحیه امید و ظلم‌ستیزی یا یأس و تسلیم در برابر ظلم نقش بسزایی دارد.
بنابراین خدای متعال در تمام کتاب‌های آسمانی به سرنوشت نهایی بشر در زندگی دنیا پرداخته و در آیه 105 سوره انبیا به این حقیقت اشاره کرده است: در کتاب زبور پس از ذکر (تورات) نوشتیم: بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد؛ و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون.
حسب بررسی‌ها حدود 300 آیه در قرآن آمده که به‌طورمستقیم یا غیرمستقیم با وجود اقدس امام زمان(عج) به عنوان آخرین حجت پروردگار که زمین را پس از فراگیری ظلم و جور پر از عدل و داد می‌کند در ارتباط است. آیاتی که گاه امامت حضرت مهدی(عج)، گاهی شخصیت آن بزرگوار، در برخی موارد غیبت ایشان و در بعضی دیگر اصلاح جهانی توسط آن حضرت را مورد توجه قرار می‌دهد.
برخی اندیشمندان و مفسران به طور پراکنده و به مناسبت این آیات را ذکر کردند. اما بحث تفسیری جامع و همه‌جانبه در مورد آیات مورد اشاره و سپس بررسی ربط آن به وجود اقدس امام زمان(عج) به صورت منسجم صورت نگرفته است. بنابراین در این سلسله نوشتار، آیات مهدوی قرآن که «بشارت‌های قرآن به وجود امام زمان(عج)» عنوان گرفته تبیین و تفسیر خواهد شد.
نخستین آیه از آیات مصحف شریف درباره وجود اقدس امام زمان(عج)، آیه سوم سوره مبارکه بقره است که اهل تقوا را کسانی معرفی می‌کند كه به غيب ايمان می‌آورند و نماز را برپا می‌دارند و از تمام نعمت‌ها و مواهبی كه به آنان روزی داده شده انفاق می‌کنند: الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوه و مما رزقناهم ینفقون.
در روایات متعددی که درباره معنای این آیه از حضرات معصومان(ع) نقل شده مراد از «غیب» وجود نازنین امام عصر(عج) معرفی شده است. از جمله این روایات، حدیثی است که شخصی به نام داوود رقی از امام صادق(ع) درباره معنای آیه پرسش می‌کند و حضرت در پاسخ وی، ایمان به غیب را اقرار به حقانیت حضرت حجت و قیام ایشان معرفی می‌فرمایند: «عن داود بن کثیر الرقی عن ابی عبدالله علیه‌السلام فی قوله عزوجل «الذین یؤمنون بالغیب» قال علیه‌السلام: من امن بقیام القائم علیه السلام انه حق.
(البرهان فی تفسیر القرآن، ج1، ص124)
از دیگر حوادث مهمی که اطلاع از آن پیوسته برای بشر اهمیت داشته و دارد آگاهی از وضعیت آینده جهان است. اینکه آیا همیشه قدرتمندان و زورمداران بر ضعیفان و محرومان مسلط خواهند بود یا زمانی خواهد رسید که حاکمیت عدل در همه جا گسترده خواهد شد و در جریان زندگی مادی بشر اصلاح سراسری رخ خواهد نمود؟ اگر بناست چنین روزی فرا برسد وظیفه بشر برای نزدیک کردن آن زمان چیست؟
پاسخ به این پرسش‌ها در ایجاد روحیه امید و ظلم‌ستیزی یا یأس و تسلیم در برابر ظلم نقش بسزایی دارد.
بنابراین خدای متعال در تمام کتاب‌های آسمانی به سرنوشت نهایی بشر در زندگی دنیا پرداخته و در آیه 105 سوره انبیا به این حقیقت اشاره کرده است: در کتاب زبور پس از ذکر (تورات) نوشتیم: بندگان شایسته‌ام وارث (حکومت) زمین خواهند شد؛ و لقد کتبنا فی الزبور من بعد الذکر ان الارض یرثها عبادی الصالحون.
حسب بررسی‌ها حدود 300 آیه در قرآن آمده که به‌طورمستقیم یا غیرمستقیم با وجود اقدس امام زمان(عج) به عنوان آخرین حجت پروردگار که زمین را پس از فراگیری ظلم و جور پر از عدل و داد می‌کند در ارتباط است. آیاتی که گاه امامت حضرت مهدی(عج)، گاهی شخصیت آن بزرگوار، در برخی موارد غیبت ایشان و در بعضی دیگر اصلاح جهانی توسط آن حضرت را مورد توجه قرار می‌دهد.
برخی اندیشمندان و مفسران به طور پراکنده و به مناسبت این آیات را ذکر کردند. اما بحث تفسیری جامع و همه‌جانبه در مورد آیات مورد اشاره و سپس بررسی ربط آن به وجود اقدس امام زمان(عج) به صورت منسجم صورت نگرفته است. بنابراین در این سلسله نوشتار، آیات مهدوی قرآن که «بشارت‌های قرآن به وجود امام زمان(عج)» عنوان گرفته تبیین و تفسیر خواهد شد.
نخستین آیه از آیات مصحف شریف درباره وجود اقدس امام زمان(عج)، آیه سوم سوره مبارکه بقره است که اهل تقوا را کسانی معرفی می‌کند كه به غيب ايمان می‌آورند و نماز را برپا می‌دارند و از تمام نعمت‌ها و مواهبی كه به آنان روزی داده شده انفاق می‌کنند: الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوه و مما رزقناهم ینفقون.
در روایات متعددی که درباره معنای این آیه از حضرات معصومان(ع) نقل شده مراد از «غیب» وجود نازنین امام عصر(عج) معرفی شده است. از جمله این روایات، حدیثی است که شخصی به نام داوود رقی از امام صادق(ع) درباره معنای آیه پرسش می‌کند و حضرت در پاسخ وی، ایمان به غیب را اقرار به حقانیت حضرت حجت و قیام ایشان معرفی می‌فرمایند: «عن داود بن کثیر الرقی عن ابی عبدالله علیه‌السلام فی قوله عزوجل «الذین یؤمنون بالغیب» قال علیه‌السلام: من امن بقیام القائم علیه السلام انه حق.
(البرهان فی تفسیر القرآن، ج1، ص124)
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
انقلاب اسلامی، احیاکننده موقوفات
-
قافلهسالار سفرهای دور و دراز
-
میزبانی از زائران انقلابی
-
سرمایه عشق به امام رضا j
-
ذوقی چنان ندارد بیدوست زندگانی
-
انقلاب اسلامی به روایت مطبوعات
-
بشارت‌های قرآن به وجود اقدس امام زمان(عج)
-
خاکسپاری پیکر زندهیاد سعید تشکری در حرم مطهر
-
مروری کوتاه بر افتخارات خادم فرهنگی امام رضا(ع)
-
«تشکری» محصول جریان انقلاب بود
