​​​​​​​در این بین سؤال یک پژوهشگر آگاه درد آشنا این است که به‌راستی فمینیسم در پایه و مایه تاریخی خود دارای چه شاخصه‌هایی است که امروزه این چنین بی‌محابا در عرصه اعطای آزادی لجام‌گسیخته به زنان می‌تازد و بنیان‌های اخلاقی جوامع جهان سوم را ویران می‌کند. قدس آنلاین در گفت‌وگو با دکتر زهره سادات میرجعفری، متخصص مطالعات زنان و پژوهشگر مطالعات تطبیقی خانواده، فعال اجتماعی و مبلغ بین‌المللی به دنبال کاویدن این عارضه اجتماعی رفته است.

از منظر شما به عنوان یک متخصص حوزه زنان، علت استفاده نهادهای امنیتی غرب از فمینیست‌های ایرانی چیست؟
اهمیت تأثیر فمینیست‌ها بر فضای زن و خانواده از دید نهادهای امنیتی و رسانه‌ای غرب سال‌هاست مشخص شده و مهم‌ترین پایگاهی که نهادهای امنیتی غرب در ایران می‌توانند با تضعیف آن، اهداف خود را پیاده کنند بحث زن و خانواده است. وقتی یک زن از یک جریانی طرفداری یا با آن هم‌اندیشی کند بر سه نسل خودش تأثیرگذار است؛ علاوه بر آن اگر بخواهید زن را وارد عرصه اجتماع و خانواده را از وی جدا کنید چنین پروژه‌ای در جامعه ایرانی تا امروز امکان نداشته زیرا همیشه زن‌ها پیشرو بودند و خانواده را تهییج و تحریک می‌کردند، حالا چه در صحنه انقلاب اسلامی و پیش از شکل‌گیری انقلاب و پس از آن در جریان دفاع مقدس که شاهد مشارکت فعالانه و دلسوزانه زنان ایرانی و خانواده آن‌ها در این فرایند بودیم.
پس از آن هم شاهد جنگ نرم هستیم. دشمن از سال‌ها پیش روی این حوزه سرمایه‌گذاری کرده و از دهه 1380ش به این طرف اندیشمندان غربی، حوزه زن و خانواده را نقطه طلایی کار خودشان دانستند که تا حدودی هم موفق بودند. البته جریان‌‍‌سازی در حوزه زنان به همین راحتی نبود و این کار را به صورت هدفمند از طریق آموزش‌های گوناگون توسط مؤسسات مجری دستورات غربی و همچنین جریان‌های خصوصی با نام‌های فریبنده انجام دادند.
به عنوان مثال مؤسسه توانا با برگزاری دوره‌های توانمندسازی زنان به اسم آگاه‌سازی آن‌ها و استفاده از مشارکت زنان و تساوی زن و مرد دوره‌های مختلفی را در برخی کشورهای اطراف یا برخی کشورهای غربی برای برخی خانم‌های فمینیست برگزار کرد که این به گسترش شبکه‌های فمینیستی منجر شد و پس از این مرحله از این شبکه‌ها در جریان‌ها و مطالبات اجتماعی استفاده کرده و می‌کنند. این سازمان‌ها با گسترش فضای مجازی و اینترنت به طور جدی وارد این فضا شدند و از شبکه‌هایی مثل توییتر، اینستاگرام و یوتیوب برای ترویج سبک زندگی غربی و مصرف‌گرایی و نیز برجسته کردن عناصر تساوی‌خواهی و مبارزه‌طلبی استفاده کردند. صفحه‌های مختلفی در این عرصه در حال فعالیت هستند که برخی از آن‌ها در داخل فعال بوده و برخی هم پس از مهاجرت از ایران مشغول فعالیت‌اند. این‌ها توسط عناصری که گفتیم ابتدا به صورت بسیار نامحسوس شروع کردند و با به راه انداختن کرسی‌ها و مناظرات، همزمان با شبکه‌های ماهواره‌ای پیش می‌روند و هر دفعه از یک بخش از حقوق زنان مسلمان یا بحث‌های مربوط به آیات الاحکام استفاده کرده و با سیاه‌نمایی وضعیت زنان ازطریق فیلم‌هایی مثل سنگسار ثریا و... به دنبال بازتولید چالش‌های زنانه هستند که با عنوان خشونت علیه زنان 
مطرح می‌شود. 

این بحث‌ها چالشی است که به خیلی از آن‌ها هنوز هم با توجه به تحولات روز جامعه به لحاظ فکری پاسخ داده نشده است. 
بله، ما در این زمینه قائل به قوت و پویا بودن فقه اجتماعی شیعه هستیم که باید علما و فقها روی آن بیشتر کار کنند و نتایج عملی آن را به مردم اطلاع دهند. ولی متأسفانه این‌گونه نیست و روی فقه خیلی کم کار شده یا اگر بخش‌هایی از مدارس علمیه مشغول کار در این زمینه هستند حرف آن‌ها خیلی جدی گرفته نمی‌شود. اما از آن طرف به صورت شبکه‌ای هم کار نمی‌شود، در حالی که دشمن به طور جدی مشغول فعالیت در این زمینه است و دائم چالش و شبهه ایجاد می‌کند. چالش‌هایی که خیلی از آن‌ها شاید پاسخی داشته باشد اما کسی فرصت پاسخگویی به آن‌ها را ندارد و یا به آن‌ها پاسخگو نیست. این مسئله به تعارضات دامن می‌زند. 

به عنوان یک بانوی ایرانی آینده فمینیسم در ایران را چگونه می‎بینید؟
در بحث‌های آینده‌پژوهی به تحولات غرب و آینده محتمل توجه می‌کنیم، در این زمینه هم باید چنین کاری کنیم. با توجه به تحولات اخیر، آینده فمینیسم در ایران آینده چندان خوبی نخواهد بود و اگر بانوان مسلمان انقلابی در این عرصه به طور جدی وارد نشوند و برای زن مسلمان هویت‌یابی نکرده و برای هویت زن مسلمان جاسازی و فضا سازی نکنند حتماً در این حوزه مشکل خواهیم داشت. دیدیم فمینیسم به‌خصوص در اغتشاشات اخیر با شعارهای تساوی‌طلبانه و سیاه‌نمایی، نیازهای کاذبی از قبیل برداشتن حجاب یا ورود زنان به ورزشگاه ایجاد و آن‌قدر از طریق رسانه‌ها آن را برجسته کردند که زنان احساس اجبار و نیاز کردند و دائم از طریق شعار زن، زندگی، آزادی ارزش‌های غیراخلاقی را با آزادی یکی می‌دانند. می‌بینیم در غرب که تا انتهای فمینیسم رفته با مشکلات و تعارضات زیادی در داخل خانواده روبه‌رو شده‌اند و جنبش «می تو» را برای نشان دادن تعارضات و تجاوزاتی که با اسم آزادی به آن‌ها تحمیل می‌شود به راه انداخته‌اند. در داخل ایران هم همان‌طور که دیدید برخی سلبریتی‌ها و فمینیست‌ها این جنبش را ادامه دادند و خودشان اذعان کردند با تلاش برای دستیابی به آزادی جنسی نه تنها زن آزادی بیشتری پیدا نمی‌کند بلکه مدام در معرض تعرض قرار می‌گیرد. این آینده، آینده خوبی نیست.
 با توجه به تحولات مربوط به حجاب و عفاف در کشور خیلی نمی‌توانیم امیدوار باشیم، هر چند همه باید امیدآفرینی کرده و مسئولان به طور جدی به دنبال ایجاد ساختارهای راحت و در عین حال مفید برای زنان باشند. باید ساختارهای زنانه در داخل و خارج خانواده در نظر گرفته شود تا زن در آن احساس هویت‌بخشی و آزادی و آرامش کند. در چنین فضایی به قول معروف احساس راحتی زنان در جامعه بهترین تبلیغ برای الگوی صحیح زندگی و دوری از خشونت علیه زنان و آزادی‌های مشروع زن خواهد بود. ما خیلی از این آینده را مدیون خانواده‌های شهدا و زنان آگاه و انقلابی هستیم که هنوز هم می‌بینیم با وجود این همه تحولات مدرنیته، فرزندانی که در دامن این مادران غیور تربیت شده‌اند در جای جای کشورمان دیده می‌شوند، پس باید امیدوار باشیم و برای الگوسازی، شبکه‌سازی و جریان‌سازی زن مسلمان در جامعه تلاش کنیم.