نگاهی به سه بنای نامدار که شیخ بهایی ساخت
میراث شیخ معمار
بعضی آدم‌ها انگار به جای چند تا آدم زندگی می‌کنند. شیخ بهایی از مشاهیری است که انگار عوض چند صد نفر زندگی کرده است. این را نه تنها از روی علومی که می‌دانست بلکه از روی کارهایی که انجام داده و بناهایی که از او به یادگار مانده می‌توان اندازه گرفت.
معمار حرم مطهر رضوی: از من می‌پرسید معمار حرم علی بن موسی‌الرضا(ع) بودن، خیلی به عمق دانش یا حتی به بخت و اقبال نیست. بیشتر به این است که خود صاحبخانه تو را انتخاب کرده باشد و می‌توان گفت اگر شیخ بناهای دیگر را به تصمیم خود یا رأی پادشاهان وقت ساخته است، طراحی حرم روزی‌ای است که نصیبش شده و خوشا به حالش که پس از گذر سال و ماه و پیشرفت علم و فن همچنان در این آزمون روسفید است. شیخ بهایی پس از طراحی حرم، در هنگام ساخت آن هم، خودش بر همه امور نظارت داشته و تمام مراحل ساخت حرم نیز تحت نظارت و کنترل ایشان انجام می‌شده است. دیواری در صحن حرم حضرت علی(ع) در نجف اشرف به قسمی که زوال شمس را در تمام ایام سال مشخص می‌کند را نیز شیخ بهایی طراحی کرده است.
سازنده مسجد جامع اصفهان: مسجد امام که در گذشته به نام‌های مسجد شاه و مسجد سلطانی نیز نامیده می‌شد، یکی از مهم‌ترین و معروف‌ترین بناهای معماری اسلامی است که ساخت آن در سال ۱۰۲۰ هجری به دستور شاه عباس اول آغاز شد و در سال ۱۰۳۸ پس از درگذشت شاه عباس و در دوره جانشینان او به پایان رسید. با توجه به تبحر شیخ بهایی در ریاضیات و طراحی خاص بنای مسجد، بسیاری عقیده دارند طرح اولیه این بنا به خواست شاه‌عباس اول و توسط شیخ بهایی انجام و سپس ساخت آن به علی‌اکبر اصفهانی سپرده شده است.
مهندسی و ساخت کاریز: از دیگر اقدامات مهمی که به شیخ بهایی نسبت داده شده، مهندسی و ساخت کاریز بزرگ نجف‌آباد است. این کاریز یکی از بزرگ‌ترین قنات‌های ایران بوده که به نام کاریز یا قنات زرین کمر نیز معروف است. طول این قنات از ابتدا یا مظهر آن تا انتها یا آبخور، ۹ فرسنگ یا ۵۴ کیلومتر است که به ۱۱ جوی بزرگ تقسیم می‌شود.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
