برگزاری نشست شورای امنیت در حالی است که این نهاد نه تنها نتوانسته در راستای فلسفه وجودی خود مبنی بر ایجاد صلح و امنیت بین‌المللی گامی بردارد، بلکه نفوذ دولت‌هایی همچون آمریکا از طریق حق وتو بر آن سایه افکنده است. چنان‎که در همین راستا شورای امنیت در 20دی ماه قطعنامه آمریکا علیه انصارالله یمن را به تصویب رساند. البته ایران با آگاهی از شرایط حاکم بر شورای امنیت و اقدامات و فضاسازی‌ها تلاش کرده از طریق گفت‌وگو با قدرت‌های مؤثر در مسئله غزه همچون روسیه و ترکیه و در جهت کاهش تنش‌ها بتواند فضای نشست را به سود فلسطین تغییر دهد. 
در همین زمینه، فرشید باقریان، کارشناس مسائل بین‌الملل در گفت وگو با قدس تصریح کرد: از ابتدای حمله هفتم اکتبر تاکنون، دو کشور در قبال جنگ غزه و مسائل آن موضع ثابت داشتند. یکی ایران که مخالف سرسخت اشغال و نسل‌کشی اسرائیل بوده و از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون در حمایت از مردم فلسطین ثابت قدم بوده است. کشور بعدی، آمریکاست که تا بازه زمانی مشخصی رفتار ثابت داشته و همواره از رژیم اسرائیل حمایت کرده است. گرچه ایران همچنان بر موضع خود باقی است، اما آمریکا در چهار ماه گذشته دچار برخی تغییرات بوده که آن‌هم به دلیل فشارهای برخی گروه‌ها و طبقات درون جامعه این کشور است. اگر جامعه طبقاتی و نهادهای اجتماعی آمریکا را مورد ارزیابی قرار دهید، خواهید دید برخی از گروه‌های مذهبی به ویژه اسلام‌گراها نسبت به اینکه در انتخابات پیش‌رو به بایدن رأی بدهند نظر منفی دارند. حتی این نارضایتی به برخی از یهودی‌های ارتودکسی که مخالف اسرائیل و اشغال هستند، سرایت کرده است. بدین ترتیب این‌گونه مخالفت‌ها امتیازاتی را در اختیار جمهوری‌خواهان به عنوان گروه رقیب قرار می‌دهد.

چرخش موضع اروپا از رویکرد مطلق درباره غزه 
باقریان معتقد است: البته جمهوری‌خواهان در مسئله طرفداری اسرائیل از دموکرات‌ها تندروتر هستند و حتی در زمان ترامپ بود که سفارت آمریکا از تل‌آویو به اورشلیم انتقال یافت. به همین دلیل نمی‌توان گفت اگر جمهوری‌خواهان روی کار بیایند حمایتشان از اسرائیل کمتر خواهد شد. بااین‌حال، ایران با رویکردی ثابت در شورای امنیت حضور یافته و موضوعی تغییر نکرده، فقط ادعای ایران درباره اسرائیل بیشتر محقق شده است. در واقع، تمام مطالب و موضوعاتی که ایران درباره رژیم صهیونیستی به دنیا می‌گفت، واقعیت عینی یافته و درنتیجه موضع کشورمان قوی‌تر شده است. دوم اینکه، کماکان خطر وتو شورای امنیت در قبال موضع ایران پابرجاست. بااین‌حال، اتفاقاتی که در حال وقوع است و تغییر محسوسی که در رفتار و رویکرد آمریکا به وجود آمده از یک‌سو و از سوی دیگر تلاش‌هایی که برخی دولت‌های مسلمان و در رأس آن ایران انجام می‌دهند روزنه امید نه‌چندان قوی ایجاد می‌کند. ایران با مسئله دودولتی مخالف است و به‌صورت قاطع بر تشکیل دولت فلسطین تأکید دارد، اما آمریکایی‌ها موضع خودشان درباره تشکیل دولت اسرائیل را به موضع دودولتی تغییر داده‌اند.
این کارشناس بین‌الملل گفت: حتی اگر آمریکا موضوعات مورد بررسی در شورای امنیت را وتو نکند، امکان وتو آن توسط انگلستان محتمل است. بااین‌حال، در حال حاضر جامعه بین‌الملل به‌ویژه مردم اروپا، از رویکرد صفر مطلق به رویکرد نسبی درباره غزه و راهکار دودولتی رسیده‌اند و از موضع مطلق حمایت کامل از دولت اسرائیل دور شده‌اند و درنتیجه رویکرد دودولتی و پیمان اسلو را می‌پذیرند. در واقع، اروپایی‌ها عقبگرد داشتند، اما نباید نسبت به این موضوع که شورای امنیت به نفع مردم غزه رأی بدهد، چندان خوشبین بود. آمریکا در دو قطعنامه پیشین شورای امنیت درباره مسئله غزه و آتش‌بس نتوانست به توافق جهانی برسد و اکثریت کشورها با آن مخالف بودند، همین موضوع نشان می‌دهد هیمنه آمریکا به واسطه رایزنی قبل از رأی‌گیری‌ها در سازمان ملل و عدم استفاده از حق وتو پایان یافته است. اینکه آمریکا در برخی از رأی‌گیری‌ها نیاز به وتو پیدا کرده بیانگر از دست دادن حامیان خود در سازمان ملل است و کشورها نشان دادند طرفدار آتش‌بس و پایان جنگ هستند. 

خبرنگار: مینا افرازه