دو سه تا حدیث درمورد زیارت حضرت حسین(ع) هست که فوق‌العاده است. مردی به نام عبدالملک الخثعمی خدمت حضرت صادق(ع) رسیده. قالَ لِی عَبدُالمَلِک لا تَدَع زِیارَتَ الحُسَین بنِ عَلی؛ آی عبدالملک زیارت حضرت حسین(ع) را رها نکنی. وَ مُر أصحابَکَ بِذلِک؛ به رفقایت هم بگو زیارت را ترک نکنند. خودت ترک نکن و به رفقایت هم بگو ترک نکنند. یَمُدُّ الله فِی عُمرِک. اولین کاری که خدا با شما می‌کند عمرت را دراز می‌کند. وَ یَزیدُ اللهُ فِی رِزقِک؛ رزقت را زیاد می‌کند. وَ یُحییکَ اللهَ سَعِیداً؛ خدا زندگی سعادتمندانه به تو می‌دهد. در زندگی و حیاتت سعید و خوشبخت خواهی بود. وَ لا تَمُوتَ إلّا شَهِیداً؛ شهید از دنیا می‌روی. یعنی از دنیا که بروی شهید حساب می‌شوی. وَ یَکتُبَکَ سَعِیداً؛ آخرتت هم با سعادت است. دنیایت با سعادت است، آخرتت هم با سعادت است. آن‌قدر نتیجه دارد. این حدیث اول بود. حدیث دوم؛ خدمت حضرت صادق(ع) رسید. عرض کرد: ما لِمَن عَطا قَبرَ الحُسَینَ بنِ عَلی زائِراَ عارِفاَ بِحَقِّه؛ چه چیزی برای کسی است که به زیارت حضرت حسین(ع) می‌رود در حالی‌که زائِراَ عارِفاَ بِحَقِّه، با شناخت امام برود. می‌پرسند: آقا شناخت امام یعنی چه؟ می‌فرمایند: یعنی او را امام واجب الاطاعه می‌داند. مفترض الطاعه. می‌داند انجام دادن هرچه این آقا دستور بدهد، واجب است. اطاعتش واجب است. حق امام را بشناسی یعنی او را واجب الاطاعه بدانی. غَیرَ مُستَکبِرٍ وَ لا مُستَنکِفٍ وَ لا مُستَکبِر. با دلی که میل دارد برو. با میل و عشق و علاقه برو. با کبر و تکبر نباشد. خاشع به زیارت می‌رود. دیوارش را می‌بوسی. آن سنگ دم در حرم را می‌بوسی. قال علیه‌السلام یُکتَب لَهُ ألفُ حَجَّهٍ مَقبُولَه وَ ألفُ عُمرَهٍ مَبرُوراً. برای او ثواب 100تا حج قبول و 100تا عمره قبول می‌نویسند. إن کانَ شَقِیّاً کُتِبَ سَعِیداً. اگر شقی باشد یعنی عاقبت به شر باشد، عوض می‌شود، خوشبخت و عاقبت به خیر می‌شود. وَ لَم یَذَل یَاخُوذُ فِی رَحمَهِ الله، دیگر از آن به بعد او همیشه در رحمت خدا غرق است. برکت زیارت سبب می‌شود از این به بعد عمرش در رحمت خدا غرق باشد. أن یَکُونَ ألا مَبائِدِ النُّور. اگر کسی دوست دارد در روز قیامت بر سر سفره‌های نور بنشیند، فَلیَکُن مِن زُوّارِ الحُسَینِ بنِ عَلِی عَلَیهِ السَّلام به زیارت امام حسین(ع) برود.