نبوت پیامبر خاتم(ص) پایان‌ناپذیر است؛ چراکه پس از ایشان، دین کامل‌تری ظهور نکرده و 
اهل بیت(ع) دین اسلام را تبیین و تشریح کرده‌اند.مسئله دیگر در عظمت بعثت، آن است که در دوران فترت و جاهلیت بشر رخ داده است، چون بین نبوت حضرت عیسی(ع) و حضرت محمد(ص) جاهلیتی بروز کرد که بشر از نظر اخلاقی و انسانی به طرزی عجیب تنزل  کرد... چنین وضعیتی باید توسط حضرت رسول(ص) اصلاح می‌شد پس دوران رسالت حضرت محمد(ص) از سخت‌ترین دوران‌ فرهنگی بشر بوده است.
اینکه در توسل به پیامبر(ص) نتیجه می‌گیریم و قلب‌هایمان شاد می‌شود و همچنین اینکه ایشان هنوز هم برای ما دعا می‌کنند همه از وجوه رحمت آن وجود مقدس است. در قرآن آمده حضرت یعقوب(ع) برای بخشش فرزندانش به درگاه خدا استغفار کرد، این شفاعت در اعلی‌ درجه‌اش برای رسول خاتم(ص) وجود دارد و این از ابعاد مهم رحمة‌للعالمین بودن رسول ختمی مرتبت(ص) محسوب می‌شود.
تلاش برای حفظ میراث و دستاوردهای رسالت نبوی در سیره امام رضا(ع) به خوبی دیده 
می شود. در زمان امام رضا(ع)، هارون و مأمون درصدد بودند خلافت خود را شرعی جلوه دهند، مثل داعش که خود را اسلام ناب می‌داند و نام پیامبر(ص) را روی پرچمش می‌نویسد! لذا آن‌ها باید پرچمی بالا می‌بردند تا قلب‌های مردم را نسبت به خود متمایل کنند! مأمون می‌خواست نام امام رضا(ع) را روی پرچم خود بنویسد و به خلافت خویش وجاهت ببخشد، اما امام رضا(ع) با کیاست بی‌مثال فرمودند که من در هیچ عزل و نصبی ورود نمی‌کنم و اینچنین به اکراه و اجبار سفرشان به خراسان تصریح کردند.
علاوه بر این، نحوه خداحافظی‌های امام رضا(ع) نیز به گونه‌ای بود که گویا اسیری وداع می‌کند نه مسافر... یعنی معلوم بود این سفر بازگشتی ندارد! در طول سفر هم می‌بینیم که حضرت ثامن‌الائمه(ع) در مسیر با سخنان و نیز انشای حدیث سلسله‌الذهب خود را به عنوان کسی که ریشه‌اش به نبوت بازمی‌گردد و فرزند رسول خدا(ص) است، معرفی کردند.نتیجه اینکه توفیق امام رضا(ع) در جهاد تبیین به قدری بود که خلافت یک یا دو بار مسیر سفر حضرت(ع) را تغییر دادند تا دل‌ها کمتر متوجه امام(ع) شود. اما تبیین‌ها و معرفی‌های حضرت(ع) تا امروز هم نقشه راه ماست تا بدانیم دنباله‌رو چه کسانی باید باشیم و خیانت‌ها و خدمت‌ها را بشناسیم و مسیر را درست انتخاب کنیم. چون اگر تبیین‌ها درست نباشد راه‌های انحرافی طی می‌شوند.