اللَّهُمَّ افْتَحْ لِي فِيهِ أَبْوَابَ فَضْلِكَ، وَ أَنْزِلْ عَلَيَّ فِيهِ بَرَكَاتِكَ، وَ وَفِّقْنِي فِيهِ لِمُوجِبَاتِ مَرْضَاتِكَ، وَ أَسْكِنِّي فِيهِ بُحْبُوحَاتِ جَنَّاتِكَ، يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ.
خدایا در این روز به روی من درهای فضل و کرمت را بگشای. خداوند با ما با فضلش رفتار می‌کند چون اگر با عدلش رفتار کند و به اصطلاح مو از ماست بکشد معلوم نیست احدی از ما رستگار شویم. 
خدا در زندگی مادی هم افزون بر بحث آمرزش گناهان به فضل خودش تعامل می‌کند نه از روی استحقاق، وقتی خدا ابواب فضلش را به روی کسی گشود و او را مستغنی کرد به اصطلاح از در و دیوار برایش می‌بارد. هر چه داریم خدا بر اساس فضلش عنایت کرده است. به آنچه خدا به بنده‌اش از روی فضل بخشیده ما نباید حسادت بورزیم بلکه ما هم از خدا بخواهیم.
فراز دوم دعا در مورد برکت است. ماه رمضان که مبارک است، گفتند به خاطر این است که اعمال ما در این ماه چند برابر دیگر ماه‌ها محاسبه می‌شود.
یک نکته قابل توجه این است که در اعمال عبادی و غیرعبادی واقعاً در پی کیفیت باشیم نه کمیت! خیلی‌ها خود را گرفتار مقدار و کمیت می‌کنند. اگر انسان روی کیفیت عمل کار کند خدا روی کمیتش جبران می‌کند. برکت هم یعنی چند برابر شدن اثر عمل. فراز سوم درخواستی پیرامون رضایت خداست؛ رضایت پروردگار باید قله اساسی تلاش انسان باشد. خداوند در دعای کمیل «سریع‌الرضا» معرفی شده یعنی زیادی مهربان است و زود راضی می‌شود اما بدانیم اگر سریع‌الرضاست بی‌دلیل نیست او ارحم‌الراحمین است. در دعای افتتاح می‌خوانیم: «وَأَيْقَنْتُ أَنَّكَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فِى مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَهِ»... خدا در موضع عفو و رحمت ارحم‌الراحمین است اما باید توجه کنیم که «وَأَشَدُّ الْمُعاقِبِينَ فِى مَوْضِعِ النَّكالِ وَالنَّقِمَهِ» هم هست. خدا اگر اهل رضایت و هر چند مهربان است این بی‌دلیل نیست... اگر هر روز موجبات خشم خدا را فراهم کنیم تمام کائنات هم بر ما خشم می‌گیرند و در نتیجه هیچ موفقیتی نخواهیم داشت.  چهارمین فراز دعا جای گرفتن در وسط و عمق بهشت است. از این نکته می‌فهمیم بهشت درجات مختلفی دارد. از این رو برای رفتن به درجه بالا و نقطه کانونی بهشت باید تلاش کنیم. هر انسانی طبق آیات قرآن جایگاهی در بهشت دارد که با طلب آمرزش از خدا و کسب رضایتش می‌تواند آن جایگاهی که خدا برای او در نظر گرفته را بدست بیاورد.