رسول اکرم(ص) فرمودند: اگر مردم بر محبت علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند هرگز جهنم را خلق نمی‌کرد. این حدیث یک ظاهر دارد که محبت علی(ع) نجات‌دهنده از جهنم است ولی یک واقع دارد و آن دقت در کلمات روایت است. نخست، رسول اکرم(ص) می‌فرمایند اگر «مردم» اجتماع می‌کردند و نفرمودند «مسلمان‌ها» در حالی که امیرالمؤمنین(ع) در دوره اسلام در دنیا بودند و مسئله امامت در میان مسلمان‌ها مطرح است. بیان حضرت حکایت از این دارد که حب امام علی(ع) تکلیفی است که پیشینه آن به ادیان گذشته برمی‌گردد و امت موسی و عیسی و تمام انبیا نسبت به آن مسئول هستند. پس حب امیرالمؤمنین(ع) فرااسلام است و همه ادیان دربرابر آن مسئول هستند.نکته دوم اینکه حضرت فرمودند اگر مردم در محبت امیرالمؤمنین(ع) اجتماع داشتند خدا جهنم را خلق نمی‌کرد، پس بحث به یک مقطع از خلقت برمی‌گردد نه ثمره خلقت. اولین انسانی که پا به دنیا گذاشت حضرت آدم است و از همان زمان بهشت و جهنم خلق شد، چون بهشت و جهنم محصول عمل ماست و خود ما داریم بهشت و جهنم را خلق می‌کنیم. اگر پیامبر(ص) می‌فرمایند جهنم را خلق نمی‌کرد منظورش بستر و عرصه‌ای قبل از دنیاست. این عرصه در عالم میثاق است. وقتی خدا برای الوهیت خودش از همه مردم پیمان گرفت، یک پیمان هم بر محبت علی(ع) گرفت. اگر همه پیمان می‌دادند خدا جهنم را خلق نمی‌کرد. پس محبت علی(ع) از عالم میثاق مطرح است.این برداشت از حدیث مؤید دو روایت است. پیامبر(ص) می‌فرماید بی‌تردید حمد شایسته وجود حضرت حق است که محبت وجود حضرت امیر(ع) و حضرت فاطمه(س) و حسنین(ع) را بر تمام مردمان عرضه کرد، کسانی که در مرحله اول این محبت را پذیرفتند از میانشان انبیا مبعوث شدند، کسانی که پس از انبیا محبت علی(ع) را گرفتند شیعه شدند و خداوند هم انبیا و هم شیعیان را که در محبت علی(ع) مشترک هستند در بهشت جمع می‌کند. این حدیث می‌فرماید محبت علی(ع) از عالم ذر مطرح است.
حدیث دوم این است که پیامبر(ص) فرمودند اگر مردم می‌دانستند علی(ع) چه زمانی به لقب امیرالمؤمنین ملقب شدند فضائلش را انکار نمی‌کردند. او زمانی به امیرالمؤمنین ملقب شد که هنوز آدم خلق نشده بود. پس مسئله علی(ع) از مسائل مهم عالم ذر است بنابراین حق دارد گله کند که «الدهر انزلنی ثم انزلنی ثم انزلنی حتی یقول علی و معاویه». ایشان آقایی است که حرفش از گذشته دنیا مطرح است.