در شب‌های ماه مبارک رمضان، دعایی که به ما گفتند بخوانید این است که... شما میهمان هستید، از صاحبخانه هر چه بخواهید به شما می‌دهد. بگویید: خدایا! تو که دست از خیر برنمی‌داری، تو که دینت را حفظ می‌کنی، قرآنت را حفظ می‌کنی، بیان عترتت را حفظ می‌کنی؛ آن توفیق را بده که دین تو به دست من حفظ بشود، نه اینکه من در کنار سفره دیگری بنشینم... (اللّهم اجعلنی ممّن تنتصر به لدینک و لا تستبدل بی غیری)
خدایا! یقیناً تو دینت را حفظ می‌کنی، آن توفیق را بده که دینت به وسیله من و به دست من زنده بشود، دیگران در کنار سفره من باشند؛ اینکه چیز بدی نیست.
اینکه مال نیست که انسان بگوید به من ثروت بده، دیگران کنار سفره من بیایند.این علم است؛ شما از خدا بخواهید عالم بشوید، دیگران از کتاب شما استفاده کنند؛ این چیز بدی نیست.
 این جزو دعاهای نورانی شب‌های ماه مبارک رمضان است. خدایا! آن توفیق را بده من کلمات علی بن ابیطالب(ع) را بفهمم، کلمات ائمه(ع) را بفهمم، معنا کنم، ترجمه کنم، بنویسم که دیگران استفاده کنند؛ اینکه چیز خوبی است.
این بیان نورانی پیغمبر(ص) که فرمود ماه رمضان را دریابید. آدم اگر گناهی کرد بدهکار است. باید گرو بدهد. در محاکم دنیایی، خانه و ملک وثیقه قرار می‌دهد. اما خدا هیچ وثیقه‌ای قبول نمی‌کند مگر خود انسان را گرو می‌گیرد. «ان انفسکم مرهونه» ...شما بدهکار بودید شما را خدا رهن و گرو گرفته است. بیایید در ماه رمضان با استغفار فک رهن کنید.
ماه رمضان ماه دعاست. در دعا اگر ما انسی داشته باشیم بدانیم خودمان دخیل در کاری نیستیم. در این ماه مثل زکریا تربیت شویم. ببینید این زکریای پیر چطور با خدا صحبت می‌کند؟ عرض کرد: خدایا می‌دانی من کی هستم هر وقت خواستم دادی و نگفتی کی هستی... از من سؤال نکردی زنی، مردی، مسلمانی، کافری... وَ لَم اکن بدعائکَ ربّ شقیّا... ماه رمضان برای این است که ما فرشته شویم.