آیت‌الله حاج شیخ محمد کوهستانی(ره) یکی از علمای شیعه بودند که ارادت بسیاری به امام رضا(ع) داشتند؛ به طوری که در اواخر حیات خود، با توجه به کسالتی که داشتند، مرگ خود را پیش‌بینی کرده بودند و پس از اینکه یکی از شاگردانشان خدمت ایشان رسیده و گفته بود: «بنده می‌خواهم به مشهد بروم آیا فرمایشی دارید؟» آیت‌الله کوهستانی در پاسخ فرموده بودند: «سلام مرا به امام هشتم برسان و بگو: محمد دارد می‌آید. اما دستانش خالی است!»
به گزارش باشگاه خبرنگاران، در بخشی از کتاب «روح مهربان» که درمورد خاطرات و حالات معنوی عالم ربانی آیت‌الله حاج شیخ محمد کوهستانی رحمت‌الله علیه است، از حجت‌الاسلام سید محمد مصطفوی در خصوص عنایت‌های امام رضا(ع) به آیت‌الله کوهستانی نقل شده است: «هرگاه آقا جان به مشهد می‌آمد من در خدمت ایشان بودم و مسئولیت خرید لوازم منزل به عهده من بود.
در عصر جمعه‌ای، حاج ننه (همسر آیت‌الله) به من گفت: برای شام امشب مقداری گوشت لازم داریم. عرض کردم: الان بعد از ظهر جمعه است قصابی‌ها بسته‌اند، حاج ننه گفت: سعی کن هر طور هست گوشت تهیه کنی. برای تهیه گوشت سوار ماشین خود شدم و چند تا از خیابان‌های مهم که احتمال می‌دادم گوشت داشته باشند را گشتم، ولی همه مغازه‌های قصابی بسته بود. مأیوسانه به میدان شهدا آمده و رو به حرم مطهر حضرت رضا(ع) کردم و گفتم: ‌ای امام رضا(ع)! آقا شیخ محمد گوشت می‌خواهد، این جمله را گفتم و با دست خالی به طرف منزل حرکت کردم. نزدیک منزل که رسیدم ناگهان با شگفتی دیدم قصابی نزدیک منزل ما باز است و همان مقدار که گوشت لازم داشتم در قصابی آویزان است! گوشت را خریدم و به منزل بازگشتم و جریان را برای آقا جان تعریف کردم، آقا لبخندی زد و چیزی نگفت. معظم‌له نه تنها توجه و عنایت آن حضرت را موجب شِفای امراض و دردها می‌دانست بلکه معتقد بود غبار لباس زائران آن حضرت نیز شفابخش است. یادگار آیت الله کوهستانی می‌گوید: در ایام کودکی مبتلا به تب شدید شدم و مدتی در بستر بیماری افتاده بودم .در همان ایام، جمعی از اهالی محل که برای زیارت ثامن‌الائمه(ع) به مشهد مشرف شده بودند، بازگشتند و به پاس احترام آیت‌الله، پیش از آنکه به منزل خود بروند به حضورشان رسیده بودند. ایشان به آن‌ها فرمود: بیایید گرد و غبار لباس‌هایتان را روی اسماعیل بریزید که غبار لباس زائران امام(ع) شفاست».