​​​​​​​روایت از پیغمبر اکرم(ص) منقول است که فرمودند: «اَلْمَعْرِفَةُ رَأْسُ‌ مَالِي»؛ معرفت و شناخت من درباره خداوند، سرمایه من است. «وَ الْعَقْلُ‌ أَصْلُ‌ دِينِي» ریشه دین من، عقل من است. ما در باب اصول دین هم این را می‌گوییم، از مبدأ تا معاد، این‌ها همه‌اش باید باشد. «وَ الْحُبُّ أَسَاسِي» ابزار کار من- ما اثاث خانه و اسباب می‌گوییم- محبت به خداوند است. 
«وَ الشَّوْقُ مَرْكَبِي» قوه محرکه من، شوق به خداوند است، مرا تکانم می‌دهد. آدم سوار مرکب که می‌شود، این مرکب آدم را حرکت می‌دهد و می برد.  «وَ ذِكْرُ الله تَعالی أَنِيسِي»  یاد خداوند، مونس و همدم من است. او است که نمی‌گذارد من به اضطراب و وحشت و امثال این‌ها بیفتم. حالا پیغمبر اکرم (ص) که این‌ها را می‌فرماید می‌خواهد شرح حال خودش را بدهد؟ برای ما؟! به چه درد ما می‌خورد؟ می‌خواهد به من و شما یاد بدهد توی این دنیا، این را بدانید؛ هر کسی در حد خودش، سرمایه او چه باید باشد؟ معرفتش به خدا، این سرمایه تو است. می‌فهمی؟ سرمایه‌‌ات پول‌ و خانه‌ و ماشین‌ها و فرش و این‌ها نیست. هرچه معرفتت بالاتر، سرمایه تو هم بیشتر. 
ریشه دینتان هم باید عقلتان باشد نه احساساتتان. می‌فهمی چه می‌گویم؟ ریشه دین باید عقل و شعورت باشد. در روایت داریم خداوند در روز قیامت در باب پاداش‌های قیامت و درجات بهشت، به مقدار عقلتان به شما می‌دهد. فهمیدی چه می‌خواهم  بگویم؟ هرچه شعورت بالاتر، درجات بهشتی‌ات هم بالاتر؛ لذا اعمالت هم اینجا به شعورت بستگی دارد. همان نمازی که من می‌خوانم، تو می‌خوانی، امیرالمؤمنین(ع) هم می‌خواند؛ درست است یا نه؟ اما آن نماز با این نماز از نظر ارزشی، وابسته به شعور افراد است. این را صریح بهتان بگویم. یک چیز از مرحوم پدرم یادم افتاد؛ می‌گفت: نماز می‌خوانی، چه می‌کنی، در بهشت هم می‌روی؛ اما این را هم بدان. به نظرم از مرحوم آقاشیخ عبدالنبی نقل می‌کرد. پدرم همان لحن ایشان را هم به کار می‌برد و می‌گفت: این را بهتان بگویم، بهشت طویله هم داره. این تعبیر پدرم بود .فهمیدی در بهشت طویله هم هست. می‌برندت توی بهشت؛ اما توی طویله بهشت تو را می‌برند...
بالاخره، آنی که در دنیا همدم تو باشد، یاد خدا باشد، او همدم و انیس تو باشد، مونس تو باشد. می‌فهمی یاد خدا؟! از او کیف کن، از اضطراب در بیا. پول‌ها خاطرجمعت نکند. فهمیدی؟ دلت به پول‌ها گرم است؟