از فرمایشات و کلمات قصار امام هادی(ع) است که حضرت فرمودند: «الْمَقَادِيرُ تُرِيكَ‌ مَا لَمْ‌ يَخْطُرْ بِبَالِكَ» یعنی مقدرات چیزهایی را بر تو نمایان می‌کند که به فکرت خطور نکرده است. حالا من می‌خواهم مطلب را کمی باز کنم. بنده، تدبیر می‌کند در کارها. ما این جور هستیم در زندگیمان تدبیر می‌کنیم؛ خدا عقل داده، شعور داده به ما، تدبیر می‌کنیم. آیا تدبیر ما در امور ما کافی است؟ آن قدر سرها به سنگ می‌خورد در زندگی، درست است یا نه؟ چرا؟! حالا من چرایش را به تو می‌گویم: و آن این است که تدبیر من، آن گاه کارساز است که با تقدیر او همسو بشود. می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟! «اَلعَبدُ یُدَبِّرَ وَ اللهُ یُقَدِّرَ»؛ گوش کنید! بنده، بله، تدبیر می‌کند؛ اما خدا تقدیر می‌کند. تدبیر منهای تقدیر به درد نمی‌خورد. می‌فهمی چه می‌خواهم بگویم؟! خب، حالا این به اصطلاح پرسش پیش می‌آید، چکار کنیم که تدبیرهای ما با تقدیرهای او، این یکی است، این‌ها همسو بشود؟ حالا من می‌گویم. راهش این است: تو تدبیر بکن، بعد از تدبیرت، توکل کن، واگذار کن به او، بگو به عقل ناقص من، خدا این رسیده؛ اما خودت می‌دانی. فهمیدی چه می‌خواهم؟ خوب قشنگ دقت کن. شد؟! ما مخلصت هستیم، هر جور که صلاح دانستی. همچین ساده‌اش کردم، پایینش آوردم. شد! آنجایی که به نفع من است، خودش درست می‌کند، به ضرر من است خودش می‌داند آن‌ها را. شد! بعد می‌بینی، آخر سر می‌فهمی، آنی که تو فکر کرده بودی اشتباه بود. یک چیز خوبی نشانت می‌دهد که به فکرت نمی‌آید اصلاً که نمی‌توانستی تدبیرش بکنی تو. 
«الْمَقَادِيرُ تُرِيكَ‌ مَا لَمْ‌ يَخْطُرْ بِبَالِكَ‌»؛ وقتی او می‌خواهد تقدیر کند برای تو، می‌فهمی؟  که به ذهنت خطور نمی‌کرد، شد! که تعجب می‌کنی چه جوری این شد. تو خیال می‌کنی گُتره است، پیشامد است؛ پیشامد نیست. نخیر؛ می‌فهمی چه می‌گویم؟ حساب شده است. گوش می‌کنی تمام کارهای خدا حساب شده است. 
پس بنابراین؛ حتی در باب رزق ما داریم، می‌گوید چی؟: «وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللهِ» چی؟... «فَهُوَ حَسْبُه»، اینجا دارد که «وَيَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لَايَحْتَسِبُ» این همان است که حضرت می‌فرماید اینجا. فهمیدی؟ روزی‌ات می‌کنم یک چیزی که گمانش را نمی‌بردی اصلاً، فکرش را نمی‌کردی.
 این هم همین را می‌فرماید. «اَلمَقادیرُ تُریکَ مَالا يَخْطُرْ بِبالِکَ» .