دعای حضرت زهرا (س)
آیت‌الله تحریری
زهرای مرضیه(س) دعایی دارد که در این دعا راه و روش رسیدن به لقای مطلوب الهی را از خدا می‌خواهد. ایشان در واقع خط مشی اساسی را به ما نشان می‌دهند که همواره در مسیر خیر باشیم.
حضرت زهرا(س)، خودش «خیر کثیر» است و انسانی که «خیر کثیر» است جز ارتباط با خیر مطلق را طلب نمی‌کند و شوق به لقای خدا را از او طلب می‌کند.
اگر کسی می‌خواهد به حقانیت دین التزام قلبی و روحی داشته باشد باید با این بانوی مکرمه ارتباط ولایی برقرار کند و در مسیر قرب الهی، شخصیت حضرت زهرا(س) را به عنوان شاخص قرار دهد و بپذیرد.
حضرت زهرا(س) امور معروف را از خدای متعال طلب می‌کند و می‌فرماید:
«خدایا! من از تو کلمه اخلاص را می‌خواهم و خشیت خود را در حالتی که از امور خشنود باشم».
یعنی زیربنای حرکت کمالی انسان این است که در همه شئون در مسیر «اخلاص» باشد، کسی که با اخلاص به سوی خدا برود، خدای متعال بهترین مصالح را برای او فرود می‌آورد و بهترین مصالح خدا «حسن عاقبت» است که انسان باید همواره آن را طلب کند و همواره در آن مسیر باشد.
انسان در برخورد با امور مختلف ممکن است خشنود باشد یا غضب و تنفر داشته باشد. اما حضرت زهرا(س)، «مرضیه» است یعنی کسی که مورد رضایت خداست. در سوره بینه نیز آمده است: مهم‌ترین شاخص بهترین بندگان خدا این است که «رضی‌الله عنهم و رضوا عنه».
«رضا» از مقامات بلند ایمان است. چه وقت انسان به مقام رضای خدا و رضایت خدا از او می‌رسد؟ این مقام منحصر به حضرت زهرا(س) و اولیای الهی نیست، همه ما می‌توانیم به آن دست پیدا کنیم؛ مقدمه مقام «رضا»، «خشیت» است؛ یعنی توجه به عظمت خدا و رابطه وجودی خاص با خدا که باید حدود و جایگاه خدای متعال را در زندگی رعایت کنیم بنابراین می‌بایست خدا را همواره «رب» خودمان بدانیم و همواره نگران باشیم آیا تحت «ربوبیت خدای متعال» هستیم یا نه؟ البته ما جایی نداریم که اطاعت از خدا لازم شده باشد و اطاعت از نبی اکرم و اولی‌الامر هم لازم نشده باشد. این شاخصه را زهرای مرضیه(س) تا آخر عمر از خودشان نشان دادند.
حضرت زهرا(س)، خودش «خیر کثیر» است و انسانی که «خیر کثیر» است جز ارتباط با خیر مطلق را طلب نمی‌کند و شوق به لقای خدا را از او طلب می‌کند.
اگر کسی می‌خواهد به حقانیت دین التزام قلبی و روحی داشته باشد باید با این بانوی مکرمه ارتباط ولایی برقرار کند و در مسیر قرب الهی، شخصیت حضرت زهرا(س) را به عنوان شاخص قرار دهد و بپذیرد.
حضرت زهرا(س) امور معروف را از خدای متعال طلب می‌کند و می‌فرماید:
«خدایا! من از تو کلمه اخلاص را می‌خواهم و خشیت خود را در حالتی که از امور خشنود باشم».
یعنی زیربنای حرکت کمالی انسان این است که در همه شئون در مسیر «اخلاص» باشد، کسی که با اخلاص به سوی خدا برود، خدای متعال بهترین مصالح را برای او فرود می‌آورد و بهترین مصالح خدا «حسن عاقبت» است که انسان باید همواره آن را طلب کند و همواره در آن مسیر باشد.
انسان در برخورد با امور مختلف ممکن است خشنود باشد یا غضب و تنفر داشته باشد. اما حضرت زهرا(س)، «مرضیه» است یعنی کسی که مورد رضایت خداست. در سوره بینه نیز آمده است: مهم‌ترین شاخص بهترین بندگان خدا این است که «رضی‌الله عنهم و رضوا عنه».
«رضا» از مقامات بلند ایمان است. چه وقت انسان به مقام رضای خدا و رضایت خدا از او می‌رسد؟ این مقام منحصر به حضرت زهرا(س) و اولیای الهی نیست، همه ما می‌توانیم به آن دست پیدا کنیم؛ مقدمه مقام «رضا»، «خشیت» است؛ یعنی توجه به عظمت خدا و رابطه وجودی خاص با خدا که باید حدود و جایگاه خدای متعال را در زندگی رعایت کنیم بنابراین می‌بایست خدا را همواره «رب» خودمان بدانیم و همواره نگران باشیم آیا تحت «ربوبیت خدای متعال» هستیم یا نه؟ البته ما جایی نداریم که اطاعت از خدا لازم شده باشد و اطاعت از نبی اکرم و اولی‌الامر هم لازم نشده باشد. این شاخصه را زهرای مرضیه(س) تا آخر عمر از خودشان نشان دادند.
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
مسافر خاص پرواز زاهدان - مشهد
-
خاندان کاشیکار
-
شارح نهجالبلاغه و مدافع وحدت
-
دعای حضرت زهرا (س)
-
او میبیند
-
حکمت انداختن موسی(ع)به آب
-
تربیت مدافع فرهنگی، ایثارگر و فداکار در مسجد محقق میشود
-
اصل کار ما در هیئت، احیای شعائر است نه خواندن شعر جدید
-
آرزوی جاروکش صحن شاهچراغ
-
چند سؤال از کلیسا درباره پروژه اصلاح اجتماعی حضرت عیسی (ع)
-
همدم یک زندگی پرهیاهو
