موعظه
مواظب باشید ایمانتان وسط دشمنی‌ها، له نشود
آیت‌الله حائری شیرازی
شخصی پیش من آمده بود و از حرفی که جایی درباره او به زبان رانده بودند، ناراحت بود. خواستم صحبتی برایش کنم که تسلایی باشد. به او گفتم: حرفی درباره تو زده‌اند که دلت از آن حرف آتش گرفته است اما آیا دلت برای ظلمی که به «خودت» شده بیشتر می‌سوزد یا برای ظلمی که به «آن‌ها» شده؟
گفتم: فرض کن تو در بلندی نشسته‌ای و طرف دستش به تو نمی‌رسد. هر چه می‌کند، چیزی گیر نمی‌آورد زیر پا بگذارد تا دستش به تو برسد. بچه شیرخواره خودش را که در آن نزدیکی است، برمی‌دارد و زیرپایش می‌گذارد تا قدش بالا بیاید! یعنی به اندازه 70-60 کیلو بار روی بچه 6 ماهه فشار می‌آورد تا سه مشت به تو بزند. تو در آن حالت که بچه او زیر پایش دارد جان می‌دهد، به فکر این هستی که داری مشت می‌خوری یا دلت برای آن بچه می‌سوزد؟
گفت: قطعاً بچه او که زیر پایش دارد جان می‌دهد، برای من رنج‌آور‌تر است.
پرسیدم: بچه آدم پیشش عزیزتر است یا ایمانش؟ بچه انسان برای انسان قیمتی‌تر است یا ارتباط و انس او با خدا؟
وقتی انسان به برادر دینی خودش ظلم و تعدی کرد، لذت مناجات با خدا از دلش گرفته می‌شود و آن از بچه انسان، برایش عزیزتر است. برو ببین آن که به تو نسبت ناروا داده، آیا در قلبش لذت مناجات با خدا مانده؟ دیگر از اشک شب چیزی مانده؟ سپس توصیه کردم: اگر می‌خواهی از خودت دفاع کنی، مبادا پا روی ارتباط خودت با خدا بگذاری و چیزی به طرف بگویی که شرع اجازه نداده است.
قرآن می‌فرماید: «و لایجرمنکم شنان قوم علی الا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوی» دلتنگی، دلخوری و بغض کسان دیگر شما را بر آن ندارد که از عدالت خارج شوید، نه؛ عدالت را حفظ کنید؛ برای تقوای شما بهتر است: «اعدلوا هو اقرب للتقوی».
در وقت دفاع از خود، چیزی نگویید که به آن یقین ندارید و الا شیطان کلاه سرتان گذاشته و ایمان شما زیر پا رفته و له شده است. اگر بخواهید توی کوچه و خیابان با کسی دست به یقه شوید، بچه به بغل دعوا نمی‌کنید!چون بچه وسط دعوا له می‌شود، مواظب باشید ایمانتان وسط این دشمنی‌ها له نشود که از بچه مهم‌تر است.
برگرفته از کتاب «تمثیلات اخلاقی-تربیتی»، ج1، ص4
گفتم: فرض کن تو در بلندی نشسته‌ای و طرف دستش به تو نمی‌رسد. هر چه می‌کند، چیزی گیر نمی‌آورد زیر پا بگذارد تا دستش به تو برسد. بچه شیرخواره خودش را که در آن نزدیکی است، برمی‌دارد و زیرپایش می‌گذارد تا قدش بالا بیاید! یعنی به اندازه 70-60 کیلو بار روی بچه 6 ماهه فشار می‌آورد تا سه مشت به تو بزند. تو در آن حالت که بچه او زیر پایش دارد جان می‌دهد، به فکر این هستی که داری مشت می‌خوری یا دلت برای آن بچه می‌سوزد؟
گفت: قطعاً بچه او که زیر پایش دارد جان می‌دهد، برای من رنج‌آور‌تر است.
پرسیدم: بچه آدم پیشش عزیزتر است یا ایمانش؟ بچه انسان برای انسان قیمتی‌تر است یا ارتباط و انس او با خدا؟
وقتی انسان به برادر دینی خودش ظلم و تعدی کرد، لذت مناجات با خدا از دلش گرفته می‌شود و آن از بچه انسان، برایش عزیزتر است. برو ببین آن که به تو نسبت ناروا داده، آیا در قلبش لذت مناجات با خدا مانده؟ دیگر از اشک شب چیزی مانده؟ سپس توصیه کردم: اگر می‌خواهی از خودت دفاع کنی، مبادا پا روی ارتباط خودت با خدا بگذاری و چیزی به طرف بگویی که شرع اجازه نداده است.
قرآن می‌فرماید: «و لایجرمنکم شنان قوم علی الا تعدلوا اعدلوا هو اقرب للتقوی» دلتنگی، دلخوری و بغض کسان دیگر شما را بر آن ندارد که از عدالت خارج شوید، نه؛ عدالت را حفظ کنید؛ برای تقوای شما بهتر است: «اعدلوا هو اقرب للتقوی».
در وقت دفاع از خود، چیزی نگویید که به آن یقین ندارید و الا شیطان کلاه سرتان گذاشته و ایمان شما زیر پا رفته و له شده است. اگر بخواهید توی کوچه و خیابان با کسی دست به یقه شوید، بچه به بغل دعوا نمی‌کنید!چون بچه وسط دعوا له می‌شود، مواظب باشید ایمانتان وسط این دشمنی‌ها له نشود که از بچه مهم‌تر است.
برگرفته از کتاب «تمثیلات اخلاقی-تربیتی»، ج1، ص4
برچسب ها :
ارسال دیدگاه
تیتر خبرها
-
نسل انقلابی در آینه مادری
-
همبستگی در «فلکه حضرت»
-
وعدههای بیعمل
-
خبرهای حال خوب کن
-
روزی که پیروزی را فریاد کشیدیم
-
بزرگداشت مرحوم آیت الله عبدخدایی در تبریز
-
مواظب باشید ایمانتان وسط دشمنی‌ها، له نشود
-
مدل معنویت اسلامی باید از متن قرآن و دعا کشف شود
-
«غیرت» برای تحفظ است نه از بین بردن دیگری
-
آیا رهبانیت تنها به دین عیسوی اختصاص دارد؟
