در روایت دارد که پیغمبر اکرم(ص) فرمود: روز اول ماه شعبان که می‎شود در بهشت باز می‎شود خدا امر می‎کند به شجرۀ طوبی نزدیک به دنیا بیاید. می‎آید. شاخه‎هایش را می‎گوید که در دنیا آویزان کند وقتی که آویزان کرد هر کس یکی از این شاخه‎های درخت طوبی را به آن متمسک بشود او را به سوی بهشت می‎کشاند. و شجرۀ زقوم هم شاخه‎هایش را می‎افکند و هر کس متمسک به آن بشود آن را به سوی جهنم می‎کشاند. 
حتی در روایت دارد که پیغمبر اکرم(ص) در حالی که می‌خندیدند، فرمودند: زید بن حارثه را می‎بینم که چندین شاخه را گرفته و دارد از شاخه‎های درخت طوبی [بالا] می‌رود. مؤمن استفاده می‎کند از این فرصت‌ها و از این موقعیت‌ها. این‌ها را از دست نمی‎دهد.
به تعبیر دیگر نسبت به رب خودش آن طور که در روایت بود، پرده‎داری می‎کند. لذا دوستان را سفارش می‎کنم حالا که برای شعبان این قدر استغفار وارد شده است، خیلی استغفار بکنید. بگذارید یک مقدار یواش یواش تمیز بشویم شاید قابلیت داشته باشیم که سر سفرۀ ماه رمضان -این ضیافت الله- برویم. آخر کثیف‌ها را که آنجا راه نمی‎دهند. «دعیتم الی ضیافه الله». این استغفارهایی که در ماه رجب آمده، در ماه شعبان نیز آمده است، این‌ها برای این است که خودمان را شست‌وشو بدهیم. تا کی اولیای خدا را به زحمت بیندازیم من چه تعبیری بکنم که پیغمبر اکرم اگر بخواهد شفاعت ما را بکند نعوذبالله از خدا خجالت بکشد. یک مقدار هم خود ما تکان بخوریم. این روایت از پیغمبر اکرم(ص) است که می‌گوید: «شعبان شهری»، ماه شعبان ماه منِ پیغمبر است؛ «رحم الله من اعاننی علی شهری»، خدا رحمت کند کسی را که من را کمک کند در این شهر. می‎فهمی یعنی چه؟ من را کمک کند؟ یک بعد آن این است که اگر در این ماه شماها بیایید بدی‌ها را کنار بگذارید، بی‌حیایی‌ها را کنار بگذارید، حریم خدا را حفظ بکنیدو  من را کمک کردید به اینکه اگر بخواهم شفاعتتان را بکنم دیگر زیاد به دشواری نیفتم. یک بعدش این است. من را کمکم کنید. کمکم کنید برای خودتان. لذا به دوستان عرض می‎کنم این استغفارهایی که وارد شده است در ماه شعبان - البته اعمال دیگری دارد ماه شعبان - اما من این را تأکید می‌کنم راجع به استغفارها که این‌ها یک نوع خانه‌تکانی درونی برای ماست.