آیت‌الله سید احمد علم‌الهدی در تداوم تبیین آیه 249 سوره مبارکه بقره به عنوان آیه مهدوی قرآن، آخرین نکات مقدماتی درباره ظاهر آیه که به داستان برخورد سپاه طالوت با جالوت اشاره دارد را بیان می‌کنیم تا در نتیجه، ارتباط آیه با موضوع مهدویت روشن شود که حسب روایات ائمه(ع) ناظر به شباهت امتحان‌های اصحاب امام زمان(عج) با آزمایش‌های بنی‌اسرائیل در جریان مقابله سپاه طالوت و جالوت است.
پس از آنکه طبق آیه، فقط افراد کمی که از فرمان طالوت در نیاشامیدن آب تبعیت کردند همراه او به معرکه جنگ با جالوت رسیدند، همان عده کم دو دسته شدند. یک دسته  گفتند:  توانايی مقابله با جالوت را نداريم. دسته دوم گفتند خداوند با صابران است؛ و جنگ شروع شد. مطابق روایات، جالوت در حالی که کلاهخودی طلایی بر سر گذاشته بود و زره مرصعی بر تن داشت در وسط میدان ایستاد. یاقوت شفاف و رنگینی از کلاهخود روی پیشانی او آویزان بود. در این میان، یکی از سپاهیان طالوت به نام داوود که جزو خواص بنی‌اسرائیل بود و بدون شمشیر و فقط با یک فلاخن و سه سنگ در جنگ حضور یافته بود، سنگ نخست را در فلاخن گذاشت و به‌طرف راست جالوت پرتاب کرد. از آنجا که محافظان جالوت تا آن زمان با چنین سلاحی مواجه نشده بودند، گمان کردند از آسمان سنگ‌باران شده‌اند. در نتیجه، پا به فرار گذاشتند. سنگ دوم نیز پرتاب شد و میسره جالوت را پراکنده کرد. جالوت در وسط میدان تنها ماند. با پرتاب سنگ سوم و نشستن سنگ بر یاقوت وسط پیشانی جالوت، پیشانی جالوت شکست. جالوت درجا بر زمین افتاد و مانند کوهی که متلاشی می‌شود، از بین رفت. در نتیجه، لشکریان او نیز پا به فرار گذاشتند و ۳۱۳ نفر طرفداران طالوت به باقیمانده سپاه جالوت یورش برده و همه را تار و مار کردند و طالوت بر جالوت پیروز شد.