فقط  شاکی هستیم و نمی‌دانیم مسئولان و نمایندگان محترم دولت و مجلس چرا هی دست‌دست می‌کنند و بین شنبه و پنجشنبه مرددند؟  

حتی سه روزِ تعطیل!
همان سال‌هایی که خیلی‌ها از زیاد بودن تعطیلات رسمی و غیررسمی کشورمان در مقایسه با کشورهای دیگر انتقاد کرده و چشم دیدن حتی یکی دو روز تعطیلی غیرمترقبه روزهای بین‌التعطیلین را نداشتند، خیلی‌های دیگر پیدا شدند و با رو کردن مدرک معتبر ثابت کردند تعطیلات تقویمی ما نه‌تنها بی‌رویه و زیاد نیست، بلکه ساعت و روزهای کاری در ایران بیشتر از دیگر کشورها هم هست!  کمی بعد هم کارشناسان و طرفداران کاهش ساعت کاری و افزایش تعطیلات با نظرات کارشناسانه‌ای مثل این، به مدافعان نظریه تعطیلات یک‌روزه هفتگی پاتک زدند: «نزدیک به چند دهه است که در بیشتر کشورهای دنیا، میزان ساعات کار هفتگی عدد ۴۰ را در پنج روز کاری نشان می‌دهد و حتی اخیراً در کشورهای صنعتی با اقتصادهای پیشرفته‌‌تر نظیر آمریکا، آلمان، فرانسه، انگلیس، فنلاند، دانمارک و...  به‌دلایلی نظیر جلوگیری از فرسودگی و سکون‌زدگی شغلی، ایجاد تعادل بین کار و زندگی، بهبود رضایت شغلی و... تلاش‌ها و حتی رویه‌هایی در جهت برقراری برنامه‌هایی با میانگین ۳۵ساعت در چهار روز کاری انجام گرفته ‌که نهایتاً به افزایش انگیزه کاری و بهره‌وری منابع انسانی منجر می‌شود...».

راضی شدن به تب
مدافعان افزایش تعطیلات، واقعاً حرف بی‌راه و غیرعلمی و ناکارشناسانه نمی‌زدند و واقعاً هم برخی کشورهای پیشرفته طرح «چهار روز کار- سه روز تعطیلات» را به اجرا گذاشته، حالش را برده و بهره‌وری کارکنان را افزایش داده‌اند. اما کارشناسان ما این را هم می‌دانستند حداقل در ایران که وضعیت و آمار بهره‌وریِ درست و حسابی، کمی تا قسمتی حاد است، سه روز تعطیل هفتگی می‌تواند فاجعه‌بار باشد. پس می‌شود نتیجه گرفت که مدافعان افزایش تعطیلات هدفشان همان تعطیلات دو روزه است، اما براساس ضرب‌المثل معروف «به مرگ گرفتن و به تب راضی شدن» فقط خواسته‌اند دولت و مجلس را به کاهش ساعات کاری و تعطیلات دو روزه آخر هفته راضی کنند... بدینسان! پس از مدت‌ها بحث میان کارشناسان موافق و مخالف، سال گذشته دولت لایحه اصلاح ماده ۸۷ قانون مدیریت خدمات کشوری درخصوص افزایش تعطیلات آخر هفته را آماده و به مجلس ارسال کرد. 


بدون توجه به انتخابات
از آنجا که «اختلاف» چه در سلیقه، چه درعقیده و چه در نظر کارشناسی همیشه وجود دارد و بلکه لازمه پیشرفت هم هست، بنابراین با تنظیم و ارسال لایحه، سروکله موافقان و مخالفان مسئله تعطیلی «پنجشنبه‌ جمعه» یا «جمعه شنبه» پیدا شد و بحث‌ها بالا گرفت. آن قدر بالا گرفت که حرف‌های کارشناسانی که می‌گفتند: «در کشوری که نیاز به توسعه و رشد و افزایش تولید دارد اصولاً بحث کاهش ساعت کاری قابل قبول نیست» در لابه‌لای اختلاف نظرها گم شد! دولتی‌ها هرچند به وضوح نظر شفافی نداده و آن را به نظر مجلس وا گذاشته بودند، اما احتمالاً مایل بودند «پنجشنبه جمعه» تعطیل باشد! مجلسی‌ها هم نظرات متفاوتی را اینجا و آنجا عنوان می‌کردند و همه معتقد بودند، مجلس قطعاً افزایش تعطیلات به دو روز را تصویب خواهد کرد اما پنجشنبه یا شنبه‌اش را خود دولت معین کند! همین هم شد و بهمن‌ماه سال پیش (احتمالاً بدون توجه به نزدیک بودن برگزاری انتخابات مجلس) نمایندگان به کارکنان دولت حال داده و افزایش تعطیلات را تصویب کردند! یادمان باشد که با شکل‌گیری این لایحه در واقع شعله بحث ریشه‌دارتر و قدیمی که میان دولتمردان، اقتصاددانان، فعالان اقتصادی، تجار بین‌المللی و طرفداران تعطیلی بیشتر وجود داشت بالا گرفت. همان معضل قدیمی که با وجود تعطیلی نصف و نیمه پنجشنبه‌ها و کامل جمعه‌ها در ایران و اتصال آن به دو روز تعطیلی رسمی اغلب کشورهای جهان یعنی شنبه و یکشنبه، اقتصاد ایران در ابعاد بین‌المللی عملاً چهار روز در هفته تعطیل است و از مزایای تجارت بین‌الملل و غیره محروم. 

همان پنجشنبه خودمان
بر اساس عقل و منطق و حساب و کتاب‌های اقتصادی  و همچنین با توجه به بحث‌ها، خبرها و تحلیل‌هایی که طی این مدت در رسانه‌ها و درباره مسئله «شنبه یا پنجشنبه» مطرح می‌شد توقع و انتظار عموم مردم این بود که جمعه و شنبه تعطیل شوند تا اقتصاد و تجارت ایران محرومیتش از ارتباط  با دیگر کشورها به سه روز کاهش یابد. ضمن اینکه تقریباً همه کشورهای مسلمان اطرافمان هم جمعه و شنبه را تعطیل ‌اند. به هر حال بعد از مدت‌ها بحث و حرف و حدیث، فروردین‌۱۴۰۳ نمایندگان مجلس معلوم نیست چرا و چطور به این نتیجه رسیدند که همان پنجشنبه نیمه‌تعطیل خودمان را تعطیل کامل کنند! پس از اعلام خبر و حیرت همه کارشناسان و فعالان اقتصادی، برخی نمایندگان مصاحبه کرده و گفتند: «قرار بود تعیین روز تعطیل را به عهده دولت بگذاریم، اما بعد به این نتیجه رسیدیم که براساس شأن و جایگاه مجلس درست نیست روز تعطیل را تعیین نکنیم». نماینده دیگری هم به این نکته اشاره کرد که: «می دانیم با وجود تعطیلی پنجشنبه، فعالان اقتصادی مشکل پیدا کرده و اقتصاد کشور لطمه می‌بیند، اما ملاحظات غیراقتصادی هم در میان بود و امیدواریم با مشوق‌هایی که برای فعالان اقتصادی در نظر گرفته می‌شود، آن‌ها راضی بشوند!» 

 یک تناقض 
از روزی که نظر مجلس اعلام شد، بحث‌ها و مخالفت‌ها دوباره بالا گرفت جوری که غیرفعالان اقتصادی و طرفداران تعطیلات بیشتر نگران شدند اصلاً کل طرح تعطیلی با این بحث‌ها برود روی هوا! طی این هفته و آن هفته حتی خیلی از مجلسی‌ها اعلام کردند تعطیلی پنجشنبه هنوز قطعی نیست... رسانه‌ها تیتر زدند: دولتی‌ها گفتند تعیین روز تعطیل دوم را به عهده بخش بازرگانی و تجارت خارجی می‌گذاریم... بلاتکلیفی تعطیلی شنبه یا پنجشنبه در کمیسیون اجتماعی مجلس... تصمیم‌گیرنده نهایی روز تعطیلی باید دولت باشد... بهتر است نمایندگان مجلس تجدیدنظر کنند... مجلس تجدیدنظر می‌کند... به‌زودی مسئله بررسی و تصمیم نهایی اعلام می‌شود... دیروز هم در لحظه تنظیم این مطلب سخنگوی دولت به حرف آمده و گفت: «نگاه دولت این است که درباره تصمیم‌گیری در خصوص افزایش تعطیلی‌های آخر هفته، دیدگاه منعطف‌تری داشته باشیم و متناسب با اقتضائات زمانی، فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی بتوانیم دست بازتری در انتخاب روز داشته باشیم».
حرف‌های آقای سخنگو ما را خاطرجمع کرد که اصل افزایش تعطیلی و کاهش ساعات کار سرجایش است، اما کماکان نه پنجشنبه یا شنبه‌اش را مشخص کرد و نه پاسخ دغدغه برخی کارشناسان را داد که: «چطور می‌توانیم هم ساعات کاری را کاهش بدهیم و هم امید به تولید بیشتر و این جور مقولات مهم داشته باشیم؟»

​​​​​​​خبرنگار: مجید تربت زاده