شاگرد آیت‌الله حسن‌زاده آملی در مراسم یادبود او در نمایشگاه کتاب تهران گفت: او روزی 
۱۷ ساعت کار می‌کرد و هر گاه می‌خواست مطلبی بنویسد، زمان زیادی صرف مطالعه می‌کرد؛ به ‌طوری که برای نوشتن یک صفحه ۶ ساعت زمان می‌گذاشت.
به گزارش باشگاه خبرنگاران توانا، این مراسم با حضور «سیدعلی حسینی آملی» شاگرد مرحوم علامه و «سیدمرتضی حسینی کمال‌آبادی» رئیس پژوهشکده ادیب فقه جواهری در غرفه مجمع ناشران انقلاب اسلامی در سی و سومین نمایشگاه کتاب تهران 
برگزار شد.
سیدعلی حسینی آملی بیان کرد: در کتابخانه ملی مسکو، ۴۰۰ هزار نسخه کتاب خطی وجود دارد که در ایران، نمونه‌اش را نداریم. این کتاب‌ها مربوط به علمای شیعه است. علامه اهتمام ویژه‌ای برای نسخ خطی دانشمندان قدیمی به‌ کار می‌گرفت. حضرت علامه روزی ۱۷ ساعت کار ‌می‌کرد و هر گاه می‌خواست مطلبی بنویسد، زمان زیادی را صرف مطالعه می‌کرد؛ به‌ طوری که برای نوشتن یک صفحه ۶ ساعت زمان صرف می‌کرد. 
وی افزود: علامه در وصف همسر خود و در عزای ایشان می‌گوید من دو ماه که از وفات همسرم گذشته است، نتوانستم چیزی بنویسم و قلم از قلم تکان بدهم. مرحوم دشتی از علامه می‌خواهد که ایشان را نصیحت کند. ایشان در جواب می‌گوید قدری از توان جوانیتان را برای زمان پیری بگذارید.
شاگرد علامه حسن‌زاده با اشاره به اینکه علامه در درگیری سال ۱۳۴۳ در قم، زیر ضربه‌های کماندوهای شاه قرار می‌گیرد و مجروح می‌شود، بیان کرد: ایشان ۴۰ سال با درد قلب گذران زندگی کرد. علامه خواجه نصیر دوران ما بود.
وی درباره برخورد علامه حسن‌زاده با حوزه کتاب ابراز کرد: یکی از خصلت‌های علامه در برخورد با ناشران این بود که ناشران و انتشارات را بسیار مهم می‌دانست و آن‌ها را در تقریظات خود تکریم می‌کرد. ایشان به نویسندگان نوپا بسیار اهتمام می‌ورزید. حتی لحظه‌ به‌ لحظه، نویسندگان مبتدی را مورد توجه قرار می‌داد. 
حسینی آملی در خاطره‌ای از علامه حسن‌زاده بیان کرد: زمانی که مباحث ایشان درباره ریاضیات منتشر شد، هنوز کتاب موجود نبود و به دست ما نرسیده بود. ایشان شب جزوه‌ را می‌نوشت، صبح دوستان جزوه را از ایشان تحویل می‌گرفتند و به تعداد زیراکس می‌کردند تا در زمان کلاس مطالب را داشته باشیم. گفت ساعت ۹ صبح کلاس برقرار باشد. زمانی که آمد سر کلاس گفت: «برای نوشتن این یک صفحه ۶ ساعت زمان 
سپری کردم». 
حسینی آملی اذعان کرد: حسن‌زاده یک کشاورززاده بود. ایشان همواره می‌فرمود من از نوجوانی و جوانی، حواسم را جمع کردم که جوری زندگی کنم تا در پیری از گذشته خود پشیمان نشوم. اصل این نشست‌ها هم این باشد که ما اصول تربیتی علامه را در زندگی خود به کار ببریم و ایشان را سرمشق 
قرار دهیم.