عالمی که دست‌پرورده عرفان عملی علامه طباطبایی بود

کوتاه درباره آیت‌الله خوشوقت در نهمین سالگرد رحلتش

عالمی که دست‌پرورده عرفان عملی علامه طباطبایی بود

عزیزالله خوشوقت متولد ۱۰ مهر ۱۳۰۵ مجتهد و از روحانیون اخلاقی معاصر بود. او در حکمت و عرفان از شاگردان علامه طباطبایی و در فقه از شاگران آیت‌‌الله بروجردی و امام خمینی(ره) و همچنین سال‌ها امام جماعت مسجد امام حسن مجتبی(ع) در شهر تهران بود. آیت‌الله صفایی بوشهری شخصیت علمی ایشان را چنین توصیف می‌کند: «آقای خوشوقت از اساتید بزرگی مانند مرحوم علامه طباطبایی، آیت‌الله‌العظمی بروجردی، امام خمینی و مرحوم حائری استفاده کرده بودند. برای اساتیدشان و به‌ویژه حضرت امام و علامه طباطبایی احترام بسیاری قائل بودند. ایشان فقه حضرت امام را فقه اهل‌ بیت(ع) در شرایط معاصر و فقهی می‌دانستند که به‌درستی موضوع را درک کرده، مبانی فقهی را بر موضوعات، منطبق و راه را برای فقاهت دینی در صحنه‌ عمل باز کرده است». آیت‌الله ممدوحی که سابقه 50 سال آشنایی با آیت‌الله خوشوقت را دارد در توصیف شخصیت علمی او چنین می‌گوید: «ایشان از بهترین شاگردان مرحوم آیت‌الله‌العظمی بروجردی بود. یعنی از کسانی بود که وقتی سر درس می‌رفت، 100 درصد درس را می‌فهمید. همچنین درس اصول امام خمینی را هم رفته بود... آقای خوشوقت با علامه‌ طباطبایی جلسات خصوصی تربیتی دو نفره داشتند. ایشان دست‌پرورده‌ علامه بود و در شاگردی علامه‌ در عرفان عملی، به قله‌ آن رسیده بود. وقتی ما از علامه‌ طباطبایی سؤال کردیم آیت‌الله خوشوقت چطور آدمی است، ایشان فرمود: «انصافاً آدمی است که بر کارهای خود مسلط است و انسان مسلطی است» واقعاً هم ایشان همین‌طور بود. در اراده و عزم، بی‌نظیر بود. یادم است گاهی تابستان‌ها که به منزل ما تشریف می‌آورد، از اول شب تا صبح نماز شب را دو رکعت دو رکعت می‌خواند و بین نمازها استراحت می‌کرد. یعنی خواب پیوسته نداشت».
سخن را با نصیحتی از آن مرحوم به پایان می‌بریم. ایشان در پاسخ به پرسشی درباره راه مقابله با ضعف ایمان چنین پاسخ می‌دهد: «ضعف ایمان معلول گناه کردن و عدم پایبندی عملی به اسلام است. کسی که از آزادی خود سوءاستفاده می‌کند و مرتکب گناه می‌شود، خود را در وضعیت خطرناک قرار می‌دهد و دچار ضعف ایمان می‌شود. هر یک گناهی که انجام شود، ایمان را پایین می‌آورد، اما هر مراعات قانون اسلام، ایمان را بالا می‌برد. برای اینکه ایمان مردم بالا برود، ابتدا باید احکام اسلام را در جامعه پیاده کرد، آن وقت کارها درست می‌شود. تا زمانی که احکام اسلامی در جامعه پیاده نشود و ایمان مردم ضعیف بماند، رشوه می‌گیرند یا نماز نمی‌خوانند یا هر کار بدی را ممکن است مرتکب شوند. در این صورت اخلاق جامعه هیچ‌وقت اصلاح نمی‌شود. رکن اخلاق، ایمان در مرحله‌ بالاست. راه رسیدن به این ایمان هم این است که جلو گناه گرفته شود و مردم گناه نکنند. گناه ضد ایمان است. اگر ایمان در افراد وجود نداشته باشد، وقتی در معرض دید پلیس نباشند، تخلف می‌کنند. ایمان، پلیس باطنی است».

برچسب ها :

ارسال دیدگاه