هم در جاهلیت قدیم، هم در زمان‌های گذشته و هم متأسفانه امروز در جاهلیت مدرن به عناوین و اسم‌های مختلف بانوان را به سمت تحقیر می‌برند، به سمت جایی می‌برند که آن هویت و جایگاه اصلی خودشان را از دست می‌دهند. به اسم تساوی، به اسم آزادی، به اسم عشق و با عناوین مختلف، دقیقاً اتفاقی که پیش از اسلام افتاد و در هر دوره‌ای که ما اسلام حقیقی، اسلام حضرت زهرایی، اسلام علوی و فاطمی را کنار بگذاریم دوباره سر و کله این پیدا می‌شود.
روش‌هایش هم روش‌های تکراری است. مثلاً در دوره‌های پیش از اسلام می‌آمدند اول به اسم تساوی و آزادی و این‌ها، بانوان گرامی را از حصن حصین خانواده می‌آوردند بیرون و به این‌ها تبرج، لاابالی‌گری و از قید و بند آزاد بودن را یاد می‌دادند. مرحله بعد به حقوق آن‌ها تجاوز می‌شد، خیانت می‌شد، دیگر از آن عظمتشان که گرفته می‌شد در دسترس همه کس قرار می‌گرفتند... هر دفعه هم با عنوان‌های جذاب این اتفاق می‌افتاد. معمولاً روششان هم تخریب و تغییر باورها، اعتقادات و ارزش‌ها، بعد تخریب و تغییر تحلیل‌هاست... به جای آن کرامتی که اسلام برای زن قائل است، 
آرام آرام حقارت می‌آید... این را هم با تخریب و تغییر باورها و یا سست کردن باورها انجام می‌دادند و می‌دهند... تحلیل‌ها را عوض می‌کنند و می‌کشانند به رفتارهای نامناسب و ساختارها را به هم می‌ریزند... زن و بانویی که می‌توانست آن همه عظمت پیدا بکند، تبدیل به یک بانوی دم‌دسترسی می‌شود که تمام حقوق خودش را از دست می‌دهد. حالا این نگاه به زن خیلی متفاوت است با نگاه اسلام که بهشت زیر پای مادران است... به برکت مادر انسان به معراج می‌رود. این نگاه با آن نگاه را ببینید چقدر تفاوت دارد. نگاهی که اسلام نسبت به یک همسر نیکوکار، همسر فداکار، مادر نیکوکار و دختر بزرگوار دارد با آن نگاهی که زن را عنصر گناه می‌بیند و هوس‌رانی، خیلی تفاوت دارد... اینکه به تعبیر جاهلیت کهنه و مدرن، زن را موجود درجه دوم ببینیم کجا و اینکه رسول اکرم(ص) می‌فرمایند: اگر خوبی‌های عالم و حُسن‌های عالم، زیبایی‌های گفتاری و رفتاری و کرداری عالم، آنچه خوبان همه دارند، این را بیاوریم در یک شخصی جمع بکنیم می‌شود وجود مبارک فاطمه زهرا(س)، این کجا؟