۱۵ اردیبهشت روز بزرگداشت محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی مشهور به «شیخ صدوق» است. شیخ صدوق در قبرستانی به نام خانواده خود ایشان «ابن‌بابویه» آرمیده است. از نکته‌های جالب در خصوص شیخ صدوق، گردآورنده کتاب «عیون اخبار الرضا(ع)» ماجرای پدیدار شدن سرداب قبر شیخ و جسد سالم او پس از 800 سال در زمان فتحعلی شاه است. ماجرایی که تفصیل آن را علمایی همچون شیخ عباس قمی در فوائد الرضویه‌ روایت کرده است.  
خلاصه ماجرا این است که آرامگاه شیخ صدوق در گذر زمان و در پی حوادث و جنگ‌های مختلف چندین مرتبه ویران شده و زیر توده‌ای از خاک پنهان می‌شود. در سال 1238 سیلی در آن محدوده راه می‌افتد که سبب می‌شود سردابی ظاهر و جسدی پدیدار شود که تمام و کمال سالم و تازه بوده و حتی اثر حنا بر ناخن‌هایش مشهود است. این خبر به سرعت در شهر ری می‌پیچد و به گوش شاه می‌رسد. در جست‌وجو برای اینکه بفهمند این جسد متعلق به چه کسی است، لوح و سنگ قبری پیدا می‌کنند که رویش نوشته شده است: «هذا المرقد العالم الکامل المحدث، ثقة المحدثین، صدوق الطایفه، أبو جعفر محمد بن علی بن حسین بن موسی بن بابویه قمی».