​​​​​​​شاید همان روزهای نخست ورود به عرصه روزنامه‌نگاری بود که پرسشی مهم در ذهنم نقش بست. پرسشی بنیادین که پاسخ به آن در آن دوران برایم کمی مشکل به نظر می‌رسید. خبرنگار چه رسالتی در دنیای مدرن امروز دارد؟ در دوره‌ای که خبرها به سرعت از طریق فضای مجازی به مردم می‌رسد و آن‌ها بدون هیچ مشکلی با آسان‌ترین راه دسترسی از پیشامدهای دنیای کنونی باخبر می‌شوند. پس با وجود این چه نیازی به روزنامه است؟ برخی از دغدغه‌مندان عرصه رسانه نیز برای پاسخ به این پرسش دست به قلم شدند و نکاتی سودمند در این باره نوشتند. 
در دنیای امروز ما، خبرنگاران با تولید اخبار گوناگون با درجه حساسیت متفاوت به دنبال آن هستند که نخستین گام رسالت خود یعنی رساندن خبر به مردم را به خوبی انجام دهند؛ اما لازم است به نکته‌ای مهم در این باره اشاره کرد؛ رسانه‌ها امروز نقش مورخان و تاریخ‌نویسان را نیز بازی می‌کنند. رسانه‌ای که زودتر موضوعی را برملا کند و سریع‌تر به کشف حقیقتی برسد بیشتر و عمیق‌تر در تاریخ‌نویسی‌های جاری دخالت خواهد داشت.
نقطه کانونی این مسئله، تاریخ‌نویسی مستند رسانه‌هاست. رسالت اصلی یک خبرنگار مبارزه با تحریف است. لازم است هر رویداد را با نگاهی دقیق و روایتی صادقانه روایت کنیم تا آیندگان تصویری حقیقی از دوران ما داشته باشند. برای تکمیل این مسیر تحلیل‌های دقیق رسانه‌ای، پشت پرده‌های خبرها را برملا می‌کند. این تحلیل‌ها زمانی برای مردمان پس از ما مستند خواهد بود که بر کاغذ نقش ببندد. همان گونه که ما برای آگاهی از گذشته تاریخی خود به اسناد رجوع می‌کنیم. 
فضای مجازی کشش دیدگاه‌های تحلیلی و مستند را ندارد. خواننده اخبار در شبکه‌های اجتماعی به دنبال آن است تا از یک ماجرا و اتفاق خبردار شود و فرصت خواندن تحلیل‌های طولانی را در این فضا ندارد. جای این گونه تحلیل‌ها در رسانه‌های مکتوب است. تحلیل خبر ما را به سمت مستندسازی اخبار و عینی‌سازی وقایع سوق می‌دهد و مردمان قرن‌های بعد نیز مثل ما می‌توانند با تکیه بر اسناد مکتوب خبری و تحلیل‌های نخبگان رسانه‌ای از حقایق دورانی که در آن زندگی نکرده‌اند مطلع شوند.
نوشته خود را با استناد به سخن تاریخ‌دان فرهیخته دوران ما، دکتر محمدابراهیم باستانی پاریزی به پایان می‌رسانم. او درباره نقش خبرنگاران و روزنامه‌نگاران چنین می‌نویسد: «امروز دیگر نیازی به بیهقی، طبری و بلعمی نیست. امروز تاریخ را خبرنگاران و دست‌اندرکاران رسانه‌ها می‌نویسند و در چنین صورتی شاید به یک مورخ در یک عصر نیاز چندانی نباشد که بیشتر نیاز به وجود تحلیلگران تاریخ یا ویراستارانی باشد که متون تاریخی را جمع‌آوری و ویرایش کنند و تاریخ را از تحریف نجات دهند».